تقریباً یک قرن پس از انقراض طوطی های بهشتی، گروهی از دانشمندان و طبیعت دوستان در تلاشند تا با استفاده روش های نوین از پسر عموی این پرنده یعنی طوطی شانه طلایی (تصویر زیر) محافظت کنند.

در سال 1922، اولین و تنها تصاویر باقی مانده از طوطی بهشتی (تصویر زیر یکی از آن ها است) ثبت شد. تنها پرنده استرالیایی که بعد از استعمار توسط اروپاییان منقرض شد. عکاس این پرنده (Jerrard) به خوبی آگاه بود که این پرنده به دست انسان ها از بین خواهد رفت.

 همین حالا به جامعه حامیان حیوانات و طبیعت «مای ملو» بپیوندید و ما را در این مسیر زیبا همراهی کنید. برای شروع اینجا کلیک کنید.

تقریباً یک قرن بعد در سال 2021، در نور کم غروب، من در فاصله 20 متری یک پروش دهنده پرنده ایستاده ام و در حال تماشای پرنده هایی هستم که در آسمان به این سو و آن سو پرواز می کنند. خانه روستایی پروش دهنده، مکان امنی برای طوطی های شانه طلایی است که مدتهاست در خطر تهدید قرار دارند.

در حال حاضر گروهی از حیوان دوستان با همکاری تیمی از متخصصان، اقداماتی برای نجات این گونه انجام داده اند. این اقدامات شامل تغییرات اکوسیستمی در مکان های زندگی این پرنده ها است بطوری که زمین های کشاورزی و مملو از علف ها و پوشش گیاهی غیر بومی (که توسط اروپاییان به این مکان آورده شده) را به نفع طوطی ها تغییر دهند. این تغییر اکوسیستمی نیازمند مجوزهای بسیاری است که این گروه در نهایت توانستند آن ها کسب آورند.

این پروژه نجات، یک سرمایه گذاری مشترک بین برنامه های دولتی و کمک های مردمی است. یکی از موسسین این پروژه معتقد است که استفاده از کمک های مردمی به خیرین این حس را می دهد که روی طوطی های شانه طلایی سرمایه گذاری کرده اند. اگرچه در واقع این کار سرمایه گذاری بر روی نجات یک گونه کمیاب از پرندگان است.

ولی چرا تغییر در اکوسیستم طبیعی؟ بطور سنتی در سکونت گاه های طوطی های شانه طلایی، چشم اندازهای باز و پاک بسیار مهم است. این به آنها کمک می کند تا از شکارچیان دوری و یا راحتتر فرار کنند. در قدیم پرندگان کوچک بومی با مشاهده اولین نشانه های خطر، با سرو صدا کردن، طوطی ها را از خطر فریب الوقوع آگاه می کردند. اما با ظهور اروپاییان و چشم اندازهای با علف ها و شمشادهای بلند باعث شد پرندگان نگهبان طوطی ها دیگر نتوانند خطرات را ببینند و در نتیجه طوطی ها که نگهبانان اولیه خود را از دست داده بودند توسط شاهین ها، پرندگان شکارچی، گوزن ها، گربه ها و شکارچیانی که در درختچه پنهان شده بودند، شکار شدند. حال دیگر از تپه های خاکی و یا سنگی مخروطی شکل که طوطی های شانه طلایی در اوایل فصل گرما در آن ها لانه سازی می کردند خبری نیست و بجای آن ها، مورچه ها و موریانه ها به لانه ها هجوم آورده و مکان هایی شبیه قبرستان ها ایجاد کرده اند.

یکی از متخصصان در تیم حامیان طوطی شانه طلایی می گوید

چیزی که در این داستان انگیزه زیادی به من می دهد طوطی بهشتی است که دیگر وجود ندارد، نمی توانیم آن را پس بگیریم و می بایست به تصاویر باقی مانده از گذشته قانع باشیم. گاهی از خودم سوال می کنم که اگر به عقب برگردم چه می کنم؟ از برخی جهات، من احساس می کنم یک مسافر زمان هستم. اگر ما وارد نشویم و این مسیله را حل نکنیم، ما این پرندگان را از دست می دهیم.